‘Wat zou u doen?’ is een rubriek in Volkskrant Magazine waarin lezers andere lezers om raad vragen. Meestal gaat het om dilemma’s van huiselijke aard. Van dochters die thuiskomen met een Marokkaan tot ex-echtgenotes die te veel alimentatie eisen. Het dilemma van 12 februari werd ingeleid met de titel: ‘Ze pakt haar drugsverslaving weer op’. Wat is het probleem? In het kort. Jongen ontmoet meisje. Zij vertelt hem dat ze tien jaar verslaafd is geweest aan cocaïne en heroïne. Ze is destijds twee jaar clean. Inmiddels zijn ze twintig jaar getrouwd. Anderhalf jaar geleden heeft hij amfetamine gevonden. Zij, blij betrapt te zijn, beloofde beterschap. Helaas. Sinds de eerste ontdekking heeft hij zeven keer ‘niet mis te verstane gebruikssporen’ ontdekt. ‘Zij zegt nu dat ze het onder controle heeft. En dat het nooit meer voorkomt. Van hulpverlening wil ze niets weten.’
Zijn vraag: Moet ik het accepteren? De redacteur van ‘Wat zou u doen?’ selecteerde zes reacties van lezers. Ze variëren van ‘ga apart wonen’ tot ‘laat deze verslaafde vallen voordat zij u in haar val meetrekt’. Elk advies is gepeperd met woorden als ‘liegen’, ‘bedriegen’ en ‘besodemieteren’. Slechts één van de zes adviseurs wenst beide echtelieden heel veel sterkte toe, de rest gunt de man veel geluk en beschouwt de vrouw als een hopeloos geval met wie het alleen maar van kwaad tot erger kan gaan. Weliswaar zit in elk advies een kern van waarheid, verslavingen zijn nogal hardnekkig en gebruikers doen vaak loze beloften, maar toch: WAAR IS HET MEDEDOGEN? Kijk dan toch! Deze vrouw kickt af van cocaïne en heroïne. RESPECT. Ze biecht haar prille geliefde haar verleden op. DAPPER. Daarna lukt het haar om maar liefst twintig jaar clean te blijven en getrouwd bovendien. APPLAUS. Nu heeft ze een terugval, wat trouwens iets anders is dan ‘een verslaving weer oppakken’ (let op het actieve werkwoord!), maar geen mens die haar een hart onder de riem steekt of zich afvraagt wat er in haar leven speelt. Kinderen het huis uit? Moeder met Alzheimer? Bedrijf op randje faillissement? Ook al kennen ze haar niet, toch weten de goede raadgevers exact wat voor vlees ze in de kuip hebben. Een onbetrouwbare junk. ‘Hoe weet je dat een verslaafde liegt?, roddelt een 30-jarige wijsneus uit Voorburg, ‘dan bewegen haar lippen.’ Ik durf te wedden dat die brave brieven op zondagmiddag zijn geschreven door Volkskrantlezers met een gestructureerd leven vol geaccepteerde verslavingen, zoals het spellen van de zaterdagkrant en het drinken van een gekoelde Pinot Noir wanneer de gelegenheid zich maar voordoet. Zo’n smetteloos bestaan zou onze heldin ook wel willen.
Wat heeft zij? Een onbedwingbare behoefte aan pep en een echtgenoot met zo weinig vrienden dat ie half Nederland om raad moet vragen in zake het amfetaminegebruik van de vrouw met wie hij al meer dan twintig jaar lief en leed deelt. Zijn naam is bij de redactie bekend. Om zijn vrouw te beschermen of omdat hij zich voor haar schaamt? Of wacht eens even … misschien bestaat deze man helemaal niet en is het dilemma verzonnen door een spion van het ministerie van Volksgezondheid met als missie het draagvlak voor collectief gefinancierde verslavingshulp te peilen onder het linkse deel van de bevolking? Dan heeft hij zijn bazen inmiddels kunnen rapporteren dat die zorg zonder al te veel protest kan worden opgedoekt. Solidariteit nihil. ‘Moet ik het accepteren?’ Nee OEN, dat moet je niet. Maar tussen gedogen en dumpen zit een wereld aan mogelijkheden. Zoals trakteren op een kroketje en haar eens rustig vragen wat er toch allemaal aan de hand is. Om mee te beginnen …
LEES MEER...