Toen ik mijn eerste stappen in herstel deed tijdens mijn verblijf in een 12 stappen kliniek, dacht ik bij mezelf: als ik een jaartje clean ben dan heb ik mijn verslaving onder controle en ben ik vast wel genezen. Ik zag ook geen reden waarom mensen naar meetings bleven gaan na jaren van herstel, de sleutelhangers in de fellowship gaan immers toch ook maar tot 18 maanden, daarna is het gewoon meerdere jaren van herstel. Ik wil nooit meer iets met verslaving en deze mensen te maken hebben als ik er een tijdje vanaf ben, dacht ik bij mezelf, punt uit!

De eerste drie jaar volgde ik onder12 stappen voorschrift braaf de meetings, deed ik de stappen en mijn uiterste best om te herstellen. Toen ik eenmaal teruggevraagd werd bij Doe Maar als drummer en daarna een succesvolboek schreef vond ik dat ik genoeg hersteld was en eigenlijk geen sponsor en wekelijkse meetings meer nodig had. Het leven lachte me toe, getrouwd met de allerliefste vrouw en een succesvolle carrière, beter dan dit kan het niet worden, dacht ik. In mijn hoofd was de herstelbuit binnen en bouwde ik verder om mijn carrière nog meer gestalte te geven. Het tempo waarin dit allemaal zou moeten gaan gebeuren was nu en wel meteen en het liefst allemaal tegelijk. Ongeduldig wachtend op allerlei belangrijke zakelijke telefoontjes werd ik steeds onrustiger en chagrijniger.

Ik had me als een pitbull vastgebeten en was niet van plan los te laten, het zou precies zo moeten gaan zoals ik het allemaal bedacht had. Op een gegeven moment zat ik boven achter de computer toen mijn vrouw plotseling mijn kamer in liep en de magische woorden sprak; ‘Zou je niet eens naar een meeting gaan?’ Ik gromde terug naar haar dat ik met allerlei belangrijke zaken bezig was en naar een meeting gaan daar stond mijn hoofd nu niet naar. ‘Het is gewoon de verslaving die weer de kop opsteekt’, zijn mijn vrouw verstandig, die mijn nukkige gedrag feilloos doorhad. ‘Maar ik gebruik toch niet’ zei ik in een laatste poging mezelf te rechtvaardiging.

Niet lang daarna realiseerde ik me dat mijn vrouw helemaal gelijk had en dat ik zo stilletjes aan afgedreven was van het dierbare programma dat mij zoveel gebracht had. Het programma actief weer oppakken was de enige remedie voor mijn op hol geslagen hoofdje, zoveel was  inmiddels duidelijk. Mijn sponsor, die ik nu gelukkig weer heb, zegt dat gebruiken eigenlijk maar een klein onderdeel is van de ziekte verslaving. Na een aantal jaren in herstel kan ik deze waarheid ook zien, verslaving is een mentale, fysieke en vooral ook spirituele ziekte die niet opeens genezen word door simpelweg niet meer te gebruiken.

Eigenlijk ben ik heel blij dat de grote carrière projecten vooralsnog even op zich laten wachten en ik nu weer volop bezig ben met meetings, sponsor en sponsees en want zonder deze basis ben ik reddeloos verloren.

Het échte werk waar ik me altijd mee bezig dien te houden, ook na 5 jaar clean time.